Dag 59-65 (met 58)

Jaja daar ben ik dan eindelijk weer!
Ik ben 2 dagen later, jullie vroegen je vast al af waar ik bleef.
Maar zondag had ik geen wifi en liep ik 3 dagen achter met schrijven, dus kon helaas niet alles posten. Gister weer geen wifi, doe ook niet alle moeite voor de wifi, want heb gewoon super avonden hier, jullie zullen het wel lezen.
Aangezien dag 58 er vorige keer niet bij zat nu dus een extra dag. Ik post tot de zondag, dus gister en vandaag lezen jullie pas volgende week :P

Enjoy! dat is wel iets wat ik namelijk aan het doen ben



Dag 58
St. Jean Pied de Port  Roncesvalles 27km
Wat een rot nacht heb ik achter de rug gehad zeg! Eigenlijk zat ik gewoon met spanning in mijn lijf. Klinkt misschien heel gek omdat je denkt dat ik al de hele tijd aan het lopen ben en dit gewoon weer zo’n dag is. Maar zo was het dus niet. Snachts veel wakker geworden van de mensen die wat geluid maakten, even naar het toilet moesten of iets dergelijks. Daarnaast ook wel een beetje spannend want ik ga vandaag eindelijk de Pyreneeën in. Dus al met al allemaal nieuwe ervaringen die ik meemaak. Een andere camino die ik tegemoet ben gegaan. In de ochtend ben ik als eerste uit bed om nog wat te regelen. Om half 8 is het ontbijt en om 8 moeten we de refuge verlaten, dus redelijk stipt, maar wel gaaf dit zo. Er was 1 jongen van Korea die om kwart over 8 nog niet klaar was, hij had een tas van 20 kilo en dan nog een kleine tas die die naar Santiago wilde sturen, helaas het is zondag, dus post office gesloten, had die bedacht nog 1 dag te blijven en de dag erna te vertrekken, was niet de bedoeling. Wat die uiteindelijk heeft gedaan weet ik niet want heb hem daarna niet meer gezien. Ik begon samen met het Duitse meisje (Anne) en de andere jongen van Korea (ik noem hem de crazy korean guy) aan de eerste stukken vanuit st. Jean Pied de Port. Pfff dat ging echt super snel erg stijl omhoog en dus ook elke zoveel meter even stilstaan om op adem te komen. Ik zag al de hele tijd iemand voor ons lopen, en dan waren we er weer iets dichter bij maar hadden we tijd nodig om op adem te komen dus liep die weer weg. Ondertussen zagen we beneden de Spanjaarden en de man (68) van Litouwen lopen. Erg leuk om mensen te zien die hetzelfde aan het doen zijn. Vervolgens was de man uit Nederland (Mark, 38) pauze aan het houden. Anne had hem gister al ontmoet en vertelde dus dat hij dus Nederlands was. Dus even met hem gepraat, het was ook zijn eerste dag vandaag (begin april heeft hij 2 weken gelopen) om vervolgens weer verder te lopen. Het leuke is dat je elkaar toch wel weer ergens tegen komt namelijk. Even verderop kwamen we de man uit Duitsland tegen (Gerhard, 49) die even pauze aan het houden was. Mooie plek, water bij vullen, even lekker rusten. Vervolgens kwamen ook Mark, de Spanjaarden en de man uit Litouwen bij ons en hebben we dus gezellig met zijn allen nog even gezeten. Omdat er maar 1 mogelijkheid is naar de volgende rustplek wist je van te voren al dat je iedereen ’s avonds weer ging zien. Super leuk om dat te bedenken. Na de pauze rustig doorgewandeld met Mark, omdat zijn tempo nog iets lager was liepen Suin (de Koreaan) en Anne bij ons weg, maar die zie je dan verderop wel weer een keer. Bij sommige dingen maak je je een voorstelling, zo deed ik dat ook bij de Pyreneeën, altijd gedacht dat die kaal, ruig en vol met sneeuw waren. Wow wat kan dat soms anders zijn zeg, vol met bomen, erg groen en 0 sneeuw op dit moment. Normaal ligt er rond deze tijd wel sneeuw en mag je dus die route niet lopen. Anne en Suin liepen dus weg en Mark en ik gingen rustig in ons tempo verder. Meteen al een erge verandering, ik maak me 0 druk over hoe snel ik aan het lopen ben, kom toch wel op een plek voor slapen. Wat een wind door de bergen, echt zo geweldig om die kracht te voelen! Weer even pauze houden en gewoon super genieten. Eigenlijk is het inmiddels zo lastig om te vertellen hoe het is, ik maak enorm veel dingen mee en probeer alles op te schrijven maar zelfs dat lukt eigenlijk niet merk ik. Heel veel dingen houd ik dus ook maar in mijn hoofd. Aangezien er dus geen sneeuw lag in de bergen moesten we iets anders vinden om in te kunnen rollen. Op een gegeven moment kwamen we over een weggetje waar wat bladeren lagen, eerst zag ik mijn schoenen niet meer, vervolgens stond ik tot mijn knieën in de bladeren! Echt super bizar maar zo super vet. Dus eerst duik ik de bladeren in, foto maken, vervolgens Mark. Maar dan komen de Spanjaarden en de oude man van Litouwen aanlopen en gaan we dus nog meer foto’s maken. Echt super veel gelachen daar! Uiteindelijk weer Anne en Suin tegenkomen en doorgelopen naar het einde waar we gingen wachten op de rest, refuge ging toch pas om 4 uur open. Uiteindelijk met bijna iedereen naar de refuge op zoek gegaan. Zo tof om dat niet alleen te moeten doen, gewoon samen ergens heen te lopen en iets te regelen. 2 minuten later waren ook de laatste binnen en gingen we ons settelen in de refuge. Met een groep van 12 mensen was die nu toch bijna helemaal vol, aangezien ze rond deze tijd van het jaar kleinere delen openstellen voor pelgrims, komen ook minder pelgrims op dit moment. Na douchen lekker ergens iets drinken en om 6 uur gingen we naar de kerk omdat er een pelgrimsmis was. Ik verstond er geen moer van maar het was wel erg mooi dat we op het einde naar voren werden gevraagd, dat de lichten uitgingen en dat er een lied werd gespeeld, dat raakte me wel even. Vervolgens kregen we een rondleiding in de kerk en de kapellen, op plekken waar je normaal nooit komt. Enige nadeel was dat toen ik de kerk uitliep ik keihard mijn teen stootte en dus een lekkere snee in mijn teen had. Vervolgens heerlijk genoten van een goedkoop pelgrimsmenu in het restaurant! Is heel vaak langs de route dat je dat kan krijgen bij het restaurant. Op de een of andere manier veranderd mijn mind set hier bijna met de minuut, en ik kan het eigenlijk niet uitleggen omdat het gewoon heel lastig is om dat te benoemen. Eerst kon ik me om de kleinste dingen druk maken, nu zie ik het wel en loop ik gewoon lekker en geniet ik van elk moment dat ik heb!!! Na een super avond weer mijn bed in om deze nacht misschien toch wat beter te kunnen slapen!!
Oja vandaag ook Spanje binnen gelopen :D



Dag 59
Roncesvalles  Larrasoaña 27,4km
Blijkbaar ben ik een erg lichte slaper want zelfs met oordoppen in hoor ik de mensen ’s nachts snurken… ik slaap meestal snel weer in dus is er geen probleem. Vandaag voor een voor de eerste keren dat ik zonder ontbijt start. De meeste gaan hun eigen weg en zien we op de weg vast wel weer een keer verschijnen. Na 3km is er een bakker en daar dus even lekker zitten om een broodje te eten en de rust te pakken voor het ontbijt. Het is heel leuk te merken dat zoveel mensen echt hun eigen weg gaan en doen wat zij willen, maar dat je eigenlijk iedereen na een bepaalde tijd weer tegen komt. Sommige mensen kom je de hele dag tegen, andere kom je pas weer bij het einde tegen, maar je komt mensen op je route weer tegen. Ik liep eigenlijk de hele dag met Anne, Mark en Suin, heel vaak gezellige gesprekken, lachen, praten, gek doen. Maar op een gegeven moment kwam eigenlijk iedereen in een staat waarin we het heerlijk vonden om gewoon even stil te zijn. Dan loop je wel samen met de andere mensen maar ben je toch erg zelf bezig met nadenken. Dat voelde ook ze goed en sterk. Dat je elkaar na 1 dag al de ruimte kan geven om even tijd voor jezelf te pakken en rust te krijgen. Ook op plekken waar we even stil stonden bleven we stil, die momenten zijn gewoon erg sterk. Deze samen momenten veranderen me echt. Ik wilde altijd snel snel snel zijn, weten hoelaat het is, in contact blijven met thuis, en nu na 2 dagen merk ik in mijn lichaam dat ik dat soort dingen niet meer wil. Ik voel dat ik me er goed bij voel om te doen wat ik wil. Even zitten, dan ga ik zitten, niet de tijd weten geeft een goed gevoel. Het is erg opmerkelijk om dat allemaal te merken bij jezelf in zo’n korte tijd! Had niet verwacht dat dit me zo snel zou veranderen. Maar wel heel gaaf om te merken dat dat dus wel zo is. Ik had ook een soort van doel om misschien rond 19 december aan te komen, maar dat begin ik te laten varen omdat ik wel zie hoe mijn Camino verder gaat lopen. Ik heb geen idee wat er nog allemaal met mij gaat gebeuren op deze tocht en wat ik ga denken en meemaken. Rond half 4 waren we in de plaats voor de rustplaats. In de hoop een café te vinden voor een drankje gingen we rondvragen, maar alles gesloten. Even pauze houden dan maar, kwamen de man van Litouwen en de Spanjaarden aanlopen. Zij wilde eigenlijk daar blijven, maar er was niks open dus besloten ze door te lopen waar wij zouden gaan slapen. Rond kwart over 5 zijn we daar en uiteindelijk dus met een groep van 9 mensen. Geen restaurant, geen grote supermarkt, dus uiteindelijk 2 kilo pasta gehaald, saus en wat wijn en hebben er mensen gekookt voor iedereen. Hebben we met alle 9 mensen (inmiddels ook een Portugees) aan tafel super gezellig gegeten. Nog even erna bij een soort van squash gaan kijken en daarna nog aan tafel gezellig gezeten, wat gepraat en domino gespeeld. Uiteindelijk met Anne overgebleven en tot half 12 nog een beetje zitten praten en wat muziek luisteren. Eigenlijk veel te laat natuurlijk maar wat maakt het me ook eigenlijk uit bedacht ik me. Ik heb het super naar me zin en dat vindt ik belangrijker. Ik leer zoveel over mezelf op dit moment, had ik echt niet verwacht, ik dacht dat alle tijd in mijn eentje al veel met me gedaan had, heeft het ook, maar ook dit soort momenten en contacten doen super veel met me en daar leer ik enorm veel van.
Suin is erg veranderd zoals die het zelf zegt, hij praat veel meer en is veel opener dan dat die ervoor was. Hij zei eerst dat wij dat bij hem doen, maar eigenlijk doet die het allemaal zelf. Hijzelf veranderd hem.



Dag 60
Larrasoña  Pamplona 16km
Ja waarschijnlijk zien jullie mijn km en denken jullie wow die jongen is echt gek geworden, hoe kan die ineens zo weinig lopen per dag. nou dat dacht ik in het begin dus ook over mezelf! Maar inmiddels heb ik bij mezelf gemerkt dat ik de rust heb gevonden om rustig aan te kunnen doen en te leven in het moment. Juist datgene doen waar ik op dat moment zin in heb. Wil ik wel alleen lopen, dan doe ik dat, wil ik iets bekijken, dan doe ik dat. Mensen die op mijn pad komen of weer weg gaan, dat moet dan blijkbaar zo zijn. Daar is reden voor. Het is niet voor niks dat ik, iemand die heel veel van gezelligheid houdt, najuist meteen de eerste dag zoveel mensen ontmoet en daar gewoon al een paar dagen samen mee ben. Dat is dus gewoon zo! Aangezien het een super korte dag was en iedereen in Pamplona zou blijven zouden we elkaar wel weer tegenkomen, maar zelfs toen zijn we me zijn 6en tegelijk gestart. Gerhard en de Litouwer waren al weg, de Spanjaarden, Mark, Suin, Anne en ik liepen met elkaar, soms wat verder uit elkaar maar we waren in de buurt van elkaar. Erg leuk, want zo krijg je de hele tijd erg wisselende gesprekken! Halverwege de route konden we kiezen om een andere route te pakken, was 1km langer, maakt ook niet heel veel uit op deze korte dag, waar we uiteindelijk bij een kerkje uit zouden komen waar we de klok mochten luiden. Volgens mij was het de bedoeling dat je als groep 1 keer de klok luidt, alleen deden wij het allemaal 1x, dus in totaal werd de klok 6x geluid, de Spanjaarden waren er ook bij. Erg cool want je luidt de klok voor een goede camino, gaf dus wel een gaaf gevoel om boven in de kerk te staan en de klok te mogen luiden. In het voorstadje van Pamplona komen we de Duitser en de Let (geen Litouwer) tegen. Met zijn 8en gezellig even zitten en rustig onze lunch eten. Vervolgens als groep de stad ingelopen en naar de Albergue gelopen (Spaanse naam voor refuge). De meeste hier zijn een stuk groter dan in Frankrijk. Ook deze weer, er waren denk ik wel 60 bedden. In totaal waren er denk ik 20 mensen hier. Omdat we zo vroeg waren hadden we nog een lekkere middag voor de boeg! Suin ging opzoek naar de universiteiten voor stempels, heeft die nodig om in Korea zijn compostella te krijgen. Mark, Anne, Gerhard en ik gingen lekker op een terrasje zitten, iets drinken en genieten. Wat een gesprekken komen er dan soms op tafel, echt heel bijzonder. Overdag ook al heel veel met Mark gepraat, omdat hij Nederlands is, maar daarnaast ook omdat hij me over dingen na laat denken die ik soms niet zelf doe, erg mooi om dat te merken dat dat dus gebeurt. Pamplona staat bekent om zijn stierenvechten en wilden we dus graag nog even door de straat lopen waar de stieren elk jaar doorheen rennen. Ook de Arena gezien die midden in de stad stond, echt een bizar grote Arena zeg… Ik ging samen met Anne nog even het postkantoor zoeken, onze route boekjes moesten nog op de post gedaan worden. Tijdens het teruglopen begon het lekker hard te regenen dus toen was ik heerlijk nat toen ik terug was, minder prettig, maar gelukkig droogt alles vanzelf weer :P Lekker rennen op mijn slippers dus om zo min mogelijk nat te worden. Om 7 uur richting een pizzeria om daar te eten met zijn 5en, maar die ging pas om 8 uur open (jeetje die Spaanse tijden) dus eerst nog iets drinken ergens en dan eten. Erg gezellige avond gehad, voel me gewoon erg op mijn gemak met iedereen en heb het enorm naar mijn zin. Super bijzonder om dit soort contacten nu al op te doen!
Ik las mijn blog en zag de reacties met goedzo je bent weer een week verder en begon eigenlijk te denken van nee ik wil helemaal niet dichterbij mijn einddoel zijn, want ik wil nog helemaal niet verder denken aan het einde. Ik wil gewoon genieten van deze momenten die ik nu heb en totaal niet meer denken aan wanneer ik daar wil zijn.



Dag 61
Pamplona  Puente La Reina 26,6km
De ochtend begon prima, meteen een bakker (La panaderia, ik leer Spaans) zoeken voor het ontbijt! Toen merkte ik voor het eerst dat ik een keer iets vergeten was. Mijn zonnebril lag nog in de albergue, dus ik moest daarheen om hem op te halen. Mark wilde vandaag graag alleen wandelen dus die was alleen begonnen. Aangezien Suin gister stempels had gehaald bij de universiteit en we vandaag erg dicht langs 1 liepen wilde ik ook graag die stempel, dus die ben ik gaan halen. Toen kwamen we alweer de Spanjaarden tegen die de wandelstokken van Mark bij zich hadden. Leuke metafoor voor Mark, dat hij dus misschien toch met ons moet lopen, en dat hij het ook zonder de stokken misschien kan doen. Je kan er erg veel uithalen en dat is leuk om mee bezig te zijn. Ondertussen ook een heel gesprek gehad met Suin over Korea en wat daar bepaalde gewoontes zijn. Erg indrukwekkend om te merken hoe hij dacht over een vriendin hebben en hoe hij dat ziet ten opzichte van ouders. Boven op de top van de klim die we vandaag hadden hebben we eerst een foto met de hele groep van 8 gemaakt, er was daar een monument voor de pelgrims, en die deden alsof ze aan het lopen waren, dus zijn wij daar met zijn allen tussen gaan staan, zelfontspanner en een toffe foto. Lekkere winderige lunch daar gehad! Normaal had ik altijd ham op mijn brood, maar inmiddels in Spanje lukt dat niet meer, dus ben ik overgegaan op kaas in combinatie met chorizo! Erg lekker! 3km voor het einde was er een optie om een omweg te maken om een kerk te zien. Anne en Gerhard hadden ervoor gekozen om toch maar door te lopen naar het einde omdat er donkere wolken aankwamen, Suin, de Spanjaarden en ik wilde wel de kerk bekijken dus gingen de 2,4km extra aan. Daar aangekomen was die dus gesloten… ja hoor, net lekker om dat te hebben. Maar over het muurtje geklauterd en toch nog even een deel van de kerk gezien (alleen de buitenkant). Vervolgens lekker terug gelopen naar het einde waar Gerhard en Anne nog op ons stonden te wachten buiten omdat ze wel in dezelfde Albergue wilde zitten met zijn allen. Toch tof hoe het dan toch een beetje als een soort van familie aan gaat voelen op de camino. Met Mark en Anne nog even boodschappen gedaan en even een kerk ingegaan waar Anne een kort pelgrimsliedje zong wat mij en Mark erg raakte. Toch bijzonder hoe zo klein iets zoveel met je kan doen, moeilijk om dat goed te beschrijven. Om de dag goed af te sluiten met zijn 8en naar het restaurant gegaan waar we een pelgrimsmenu hadden, voor 10 euro’s een heel menu, erg goed geregeld!!! Vol energie dus op naar de volgende dag!



Dag 62
Puente La Reine  Estella 21,9km
Na een lekker nachtje gehad te hebben was ik langzaam (eigenlijk zoals elke ochtend) met mijn tas inpakken. Dit resulteerde erin dat bijna iedereen inmiddels al op de weg was en dat ik dus uiteindelijk met Suin startte. Na een eigenlijk te zwaar ontbijt genomen te hebben kwam ik de bergjes niet meer op. Ik probeerde om Suin bij te houden qua tempo (hij loopt normaal wat langzamer dan ik) maar ik kon het gewoon niet. Ik kwam niet vooruit en heb toen tegen Suin gezegd dat hij zijn eigen weg moet kiezen en als die wil gewoon door moet lopen. Dat deed die dus ook en dat was wel even opmerkelijk voor mij. Normaal kan ik iedereen bijhouden qua tempo en maakt het voor mij weinig uit hoe snel ze lopen. Was dus erg wennen om te merken dat ik tegen iemand moest zeggen ga maar verder. Doordat je hier veel met mensen samen loopt leer je ook erg veel dingen. Zo heb ik geleerd om er niet bij stil te blijven staan. Blijkbaar was het vandaag zo dat ik dit niet aankon en dat ik dus mijn tijd moest nemen. In het moment blijven en het accepteren (klinkt wel erg drastisch) maar al vrij snel voelde het erg goed! Alleen verder lopen was ook erg goed, leerde me dat ik misschien soms ook mijn eigen momentjes gewoon even moet pakken. Mijn eigen rust is me ook erg dierbaar, dat geeft me daarna weer energie om andere dingen te doen. Aangezien ik als een van de laatste aan het lopen was begon ik mensen tegen te komen. Ik kwam meer in mijn eigen tempo, combinatie van te veel eten en moe zijn werkte in de ochtend dus niet goed, en ging dus harder lopen. Eerst nog een stuk met Indulis (Let) gelopen. Deze man van 69 heeft geen boekjes, kaarten, spreekt geen Engels, maar loopt wel gewoon elke dag! Super cool hoe hij wel aan het proberen is om toch woorden te leren en toch probeert contact te zoeken. Toch nog een kleine conversatie met hem gehad. Verderop zelf nog even verder gelopen, was echt best lekker om even wat harder te gaan lopen. Ik haalde ook Suin, Gerhard en Anne in. Vervolgens ergens pauze houden en dan kom je de mensen weer tegen, erg leuk dus. Naar het einde in een groepje gelopen. Leuke afwisseling dus vandaag. Daar aangekomen kwam iedereen weer binnen druppelen, erg leuk om te merken dat je dan weer dezelfde mensen ziet als de dagen ervoor (spreken we ook wel een beetje af (A)). Het schrijven van mijn blog wordt wel steeds uitgesteld doordat ik met mensen ben. Je gaat dan sneller even gezellig zitten en wat drinken, waardoor je later op de avond zou gaan schrijven, maar dan gaat iedereen slapen dus stel ik het schrijven weer een dagje uit. Savonds uit eten in een chinees restaurant. Omdat we toch met verschillende nationaliteiten zijn ook verschillend voedsel eten. Het eten was helaas alleen erg vet en of dat nou de goede combi is voor een dagje later weer lopen weet ik niet. Wel weer erg gezellig gehad, dus dat is het belangrijkste.



Dag 63
Estalla  Torres del Río 29,4km
Mark zei dat die altijd wakker wordt van mensen die beginnen met rommelen, dus die zou mij vandaag wakker maken als ik niet wakker zou worden. Beide werden we niet wakker van het rommelen en was het dus al wat later voor we wakker waren. Geen probleem, geen haast, gewoon lekker ons ding doen. Mark en ik gingen vervolgens samen nog even naar de bakker voor een ontbijtje. In het begin van deze route kwamen we al vrij snel een bijzondere fontein tegen! Namelijk een wijnfontein. Om half 10 hing ik dus met mijn mond onder een wijnfontein en ging wijn proeven. De Bodega stelt elke dag 100 liter wijn ter beschikking voor de pelgrims die dus langs de fontein lopen. Erg grappig om daar zo vroeg al onder te hangen en de wijn te proeven. Was wel erg lekker! Heb mijn hele fles gevuld, misschien voor vanavond met de andere mensen nog lekker om te drinken. Verder heerlijk gelopen vandaag met Mark, over erg veel dingen gepraat, was super gezellig, hebben enorm genoten van alles wat we gedeeld hadden. Omdat wij nog een ontbijtje hadden genomen waren wij wat verder van de andere en waren we niet zo snel bij ze. Rond lunchtijd kwamen we Suin, Anne en Gerhard tegen, die hadden net lunch genomen. Even met zijn allen lopen was wel leuk. Maar Mark en ik moesten ook natuurlijk even ergens onze lunch eten. Helaas begon het toen net te regenen en was het alleen even snel de tas neerzetten en lunch maken, terwijl we liepen dus onze lunch eten. In het volgende dorpje zagen we opeens Suin ergens staan, hij was de weg kwijt geraakt en vroeg aan iemand de weg. Mark, Suin en ik liepen verder door de steegjes opzoek naar een panaderia waar we even konden zitten. We waren inmiddels wel redelijk nat en even opdrogen was geen probleem. Op het moment dat we er langs lopen zien we Anne en Gerhard binnen zitten en gaan we er nog even gezellig bij zitten. De Spaanse vrouw komt opeens binnen en zegt dat ze al een uur in de bar ernaast zit, hoe dichtbij kan je met zijn alleen zitten en hetzelfde idee hebben. De regen is iets minder als we weer vertrekken, erg fijn. Uiteindelijk hebben Mark en ik een lager tempo en lopen dus als laatste. Vlak voor de het dorpje komen we iedereen op de Portugees na weer tegen, we lopen langs een hostal waar ze ons proberen binnen te praten, kwam niet leuk over, dus we lopen door naar de volgende! Daar komen we ook de Portugees weer tegen (hij begint altijd vroeg en meestal zien we hem dus weer savonds). Bed voor de avond alvast klaarleggen en Mark en ik gaan eigenlijk al vrij snel naar beneden om een lekker biertje te doen. Steeds meer mensen kwamen erbij en uiteindelijk bleven we dus lekker doordrinken! Na een aantal biertjes gingen we naar het diner toe. Met 9 man aan het diner, het was echt gekkenhuis, super gezellig. Het was namelijk de laatste avond van de Spaanse mensen, erg jammer, maar helaas moesten ze weer verder, uiteindelijk ook weer naar werk. Dus dit was ook een soort van afscheidsavond. Ineens was het ook 11 uur, na 5 flessen wijn verder, en besloten we toch maar naar bed te gaan omdat we de dag erna toch weer verder moesten. Ja wat zou ik anders moeten doen. Dus lekker naar mijn bedje toe en rusten.



Dag 64
Torres del Río  Logroño 20,6km
Ow nee, ik had niet moeten doorgaan met drinken. Lekkere hangover heb ik op het moment dat de wekker gaat en ik dus mijn bed uit moet. Hoofdpijn, net lekker om dan te gaan lopen. Maar eigen schuld, had ik maar rustig moeten doen. Het was wel een super avond en ik heb dus erg genoten, dat maakt het dan wel weer allemaal goed. Het regent echt pijpenstelen dus meteen maar met regenpak aan beginnen, niks aan te doen. Ik begin als laatste maar kom al snel weer bij Mark, Anne, Suin en Gerhard. Omdat het zo regent stoppen we nergens langs de kant en lopen we eigenlijk gewoon de hele tijd door. We blijven wel de hele tijd bij elkaar, iedereen heeft beetje zelfde tempo in de regen. In het eerstvolgende dorpje, na 11km gaan we maar even opzoek naar tentje om wat te eten en drinken (ontbijt was echt matig, dus ik had wat nodig). Hier blijken ook Miquel (Portugees), Indulis en de Spanjaarden te zitten. Aangezien het de laatste dag van de Spanjaarden en Indulis is gaan we gezellig nog even met zijn allen zitten om wat te drinken en te eten. De Spanjaarden moeten de bus van 3 uur halen omdat ze weer terug gaan naar Pamplona, daar staat de auto. We nemen afscheid, Argi (de vrouw) heeft het er best moeilijk mee en moet ook huilen. Dit laat dus wel weer zien hoeveel we eigenlijk een groep zijn en hoe hecht iedereen is. Het bleef de hele dag regenen, dus dan is regenpak aanhouden en gewoon doorlopen de beste oplossing. Het eerste deel bleven mijn sokken nog best aardig droog, maar het tweede deel hielde mijn gaten in mijn schoenen helaas niet dus had ik toch natte sokken. Achja dat gebeurt wel eens, krijg je ervan na 1900km gelopen te hebben. De Spanjaarden vandaag niet meer gezien, want het was al 3 uur op het moment dat we daar aankwamen. We waren in een grote plaats, daar was ook weer een universiteit dus Suin wilde graag naar de universiteit toe. Ondanks dat het regende leek het me wel leuk om even mee te lopen. Er zou 1 universiteit heel dichtbij zijn, konden we niet vinden, dus toen liepen we naar de universiteit die iets verder was, dit bleek dus 50 minuten heen te zijn, ook omdat we de weg een beetje kwijt waren. Vlak voor we er waren bedacht ik me dat het zaterdag was, en rara wat is er natuurlijk niet open in het weekend, ja inderdaad de universiteit. Dus wij kwamen daar aan en er was dus helemaal niks… wij wilden wel graag een stempel hebben dus zijn we naar het gemeentehuis (ayuntamiento) gelopen. Jaja dat kon ik gewoon vragen! Daar een stempel gehaald en om 5 uur waren we eindelijk weer terug. Ondanks dat ik me niet super voelde en het koud had zijn we toch ergens even iets gaan drinken en wat eten. Toen ik terug was eindelijk onder de douche gestapt! Ow wat was dat zo heerlijk. Echt 20 minuten ondergestaan. Helemaal opgewekt kwam ik er onder vandaan. Wij slapen vanavond in een kerk, naja in het gebouw ernaast, maar is onderdeel van. We krijgen hier heerlijk te eten en na het eten krijgen we nog een speciale korte kerkdienst. Aangezien we met verschillende nationaliteiten zijn kreeg iedereen een eigen stukje, dus zo las ik met Mark en Suin in het Engels een stukje van tekst over de Camino. Ondanks dat ik me misschien niet de hele tijd super heb gevoeld en het hard geregend heeft heb ik dus wel echt super veel genoten! Het was echt heel gezellig en ondanks dat de Spanjaarden weg zijn heb ik toch een hele goede dag gehad. Het is vanavond ook de laatste nacht van de Let, die gaat morgen met de bus naar het vliegveld dus die is er dan ook niet meer. De andere mensen die er nog wel zijn gaan nog helemaal tot Santiago. Oja Suin en ik zijn nog 20 min bezig geweest met de afwas aan het einde van de avond, lekker klusje geweest.
Inmiddels echt geen idee meer wanneer ik zal aankomen in Santiago. Ik maak me geen seconde meer druk over hoeveel ik loop op een dag, ik geniet gewoon en doe mijn ding. Loop ook vaak dagen met onder de 25km, maar het voelt erg goed. Tussendoor gezellig even in restaurantjes zitten en even iets eten. Mijn eerste idee om op 19 december aan te komen in Santiago heb ik vanaf Spanje laten varen en ik geniet nu gewoon enorm van alles wat ik aan het doen ben en aan het doormaken ben.



Dag 65
Logroño Nájera 29,1km
Bij deze kerkelijke instelling zit ook een ontbijtje inbegrepen, echt super! Om 7 uur wordt ik wakker en ga heerlijk naar boven om mijn ontbijtje te pakken. Ik had het idee dat ik lekker aan het opschieten was, maar als ik bezig ben met mijn tas in te pakken merk ik dat ik alweer de laatste ben die mijn tas af heeft. Haha ik ben blijkbaar niet zo heel snel op de vroege ochtend. Gelukkig gaat iedereen zijn eigen gang verder en vinden ze het niet erg. De meeste startte lekker met lopen en wachten gelukkig niet op mij. Het is zondag en ik verwacht dus niet dat ik veel tegen ga komen wat open zal zijn. In de bakker dus maar meteen een brood gekocht zodat ik mijn lunch voor vandaag wel heb. Suin en Anne lopen met me mee. Anne heeft in de ochtend alleen hetzelfde wat ik een paar dagen geleden had en kan het tempo niet bijhouden en pakt haar eigen tempo. In de volgende plaats was er een erg mooie kerk waar we in zijn gegaan en Anne weer tegen kwamen. Vandaag heerlijk weer, geen regen, soms een zonnetje, dus een ideale loopdag. Het was alleen wel een erg saaie dag. We liepen veel langs de weg of er dichtbij in de buurt dus je hoorde veel het razen van de auto’s… Suin heeft veel pijn in zijn voeten vanwege blaren, hij kon na de kerk het tempo dus niet meer bijhouden dus liepen Anne en ik samen verder. Weer veel langs de autoweg, dus niet heel spannend. 2km voor het einde even ergens lekker zitten. Na 5 minuten zien we Mark aan komen lopen, hij had de d-tour genomen zonder dat te weten en had dus 1,5km meer gelopen. 3 minuten later is daar ook Suin. Toch grappig dat je dus elkaar de hele tijd niet kan zien, maar toch zo dicht bij elkaar in de buurt loopt. We lopen met zijn 4en het laatste stukje naar de stad. Op het moment dat we die binnen lopen horen we iemand Venga Venga roepen, dit betekent Snel snel en is eigenlijk onze onderlinge roep naar elkaar geworden en zo zat daar dus Gerhard op een terrasje. Hij pakt zijn spullen weer in en loopt verder met ons naar de albergue. Hij zat daar ook te wachten op ons zodat we met zijn allen in dezelfde albergue zouden zitten. In de albergue komen we Miguel weer tegen, hij is gewoon de snelste van ons allemaal en pakt niet super lange pauzes. Het is echt een grote albergue, ik denk rond de 90 bedden die er staan. Na een lekkere douche gaan we naar een bierbar toe! Redelijke variatie aan bieren en zo dus even een prima einde van de middag gehad! Vervolgens in een super restaurant gegeten! Mijn voorafje kon door als een hoofdgerecht, vervolgens nog een hoofdgerecht en een toetje, en dat alles voor 9 euro. Met 6 mensen kregen we er ook nog 2 flessen wijn bij, dus die pelgrimsmenu’s zijn echt super goed geregeld! Ik houd ervan! :D
Suin snapt soms niet alles wat we in het Engels zeggen, als je dan dus tegen hem zegt wil je nog meer water, dan zegt die ja ik heb genoeg. Oftewel hij bedoelt te zeggen nee ik hoef niet meer. Tevens zegt die heel veel Why als hij het niet snapt, dus dat zeggen we nu soms een beetje na, maar daar kan die wel op lachen.



Ja dat was afgelopen week weer, hopelijk snappen jullie het een beetje, het is erg lastig om alles goed neer te zetten, maar het super hier!

Fijne rest van de week!

Lieve knuffels